Bugatti heeft officieel de productie afgerond van de Bolide, de extreem circuitgerichte W-16 hypercar. Het 40e en laatste exemplaar heeft de fabriek in Molsheim, Frankrijk, verlaten, wat een belangrijke mijlpaal markeert nu het bedrijf zich voorbereidt op de transitie van de iconische motor. Dit is niet simpelweg het einde van een auto, maar het einde van een twintigjarig tijdperk dat wordt gekenmerkt door Bugatti’s kenmerkende W-16-motor.
De laatste van een geslacht
De laatste Bolide werd gekocht door een oude Bugatti-verzamelaar, die ook eigenaar is van een van de laatste Veyron Grand Sports ooit gemaakt. In deze verzamelgarage staat ook een klassieke Bugatti Type 35, een legendarische raceauto uit de jaren twintig, die blijk geeft van een diepe waardering voor de geschiedenis van het merk. De auto zelf heeft een opvallend kleurenschema: de buitenkant van Black Blue en Special Blue Lyonnais gecombineerd met een Lake Blue Alcantara-interieur.
De exclusiviteit van de Bolide – met een prijskaartje van vier miljoen euro – betekent dat hij voor de meeste eigenaren alleen op het circuit zal rijden. Het Britse ingenieursbureau Lanzante werkt echter al aan ombouw voor de openbare weg, wat erop wijst dat sommige kopers wellicht zullen proberen de beperkingen te omzeilen. Dit benadrukt de aanhoudende vraag naar voertuigen met extreme prestaties, zelfs als deze in eerste instantie zijn ontworpen voor gebruik op gesloten circuits.
Het Zwanenlied van de W-16
Terwijl de Bolide klaar is, levert Bugatti nog steeds de Mistral, het laatste W-16-model voor op de weg. De Mistral is beperkt tot 99 exemplaren en is de snelste auto met open dak ooit geproduceerd. Zodra de leveringen zijn afgerond, gaat de W-16-motor officieel met pensioen.
De overgang zal echter niet abrupt zijn. Bugatti heeft al een nieuwe V-16-motor ontwikkeld voor de komende Tourbillon, de vervanger van de Chiron. Deze nieuwe motor, ontwikkeld in samenwerking met Cosworth, laat de quad-turbo-opstelling achterwege ten gunste van natuurlijk aangezogen vermogen, beschikt over een grotere cilinderinhoud van 8,4 liter en integreert een hybride systeem om aan de moderne emissienormen te voldoen. Deze verschuiving weerspiegelt niet alleen de technologische vooruitgang, maar ook de toenemende druk van de industrie om aan de milieuregelgeving te voldoen.
De erfenis levend houden
Bugatti lanceert ook ‘Programme Solitaire’, een programma dat lijkt op de aanpak van Pagani. Dit initiatief maakt opdrachten op maat mogelijk waarbij gebruik wordt gemaakt van bestaande aandrijflijnen en chassis, zoals de Brouillard, waardoor oudere modellen in leven blijven met bijgewerkte ontwerpen en hardware. Deze strategie zorgt ervoor dat de legendarische voertuigen van Bugatti niet in de vergetelheid raken, wat mogelijk de langdurige aantrekkingskracht van auto’s als de Pagani Zonda weerspiegelt.
Het einde van de W-16 is geen punt; het is een komma. Bugatti is duidelijk van plan zijn erfgoed te behouden en tegelijkertijd vooruit te gaan.
Het einde van de productie van de Bolide markeert het einde van een tijdperk voor Bugatti. De plannen van het bedrijf voor de toekomst suggereren echter dat de W-16-erfenis de komende jaren zijn creaties zal blijven beïnvloeden.
