In 1969 was het autolandschap een fascinerende mix van baanbrekende ambitie en experimentele verkenningen. Terwijl Ferrari de V12-aangedreven 512 S Berlinetta Speciale aan het vervaardigen was – een wigvormige supercar die de iconische Lamborghini Countach voorafschaduwde – was General Motors stilletjes bezig met de ontwikkeling van iets heel anders: een klein, elektrisch voertuig genaamd de 512E. Hoewel grotendeels vergeten, biedt dit ‘elektrische ei’ een unieke kijk op de begindagen van de ontwikkeling van elektrische voertuigen en was het een voorafschaduwing van GM’s hernieuwde focus op betaalbare EV’s.
Een verhaal over twee concepten
De Ferrari 512 S Berlinetta Speciale is gebouwd voor snelheid en prestaties, een symbool van auto-overdaad. Omgekeerd was de 512E van GM een doelbewust bescheiden creatie. Ontworpen voor stedelijke omgevingen en tentoongesteld als onderdeel van GM’s bredere familie van experimentele brommobielen op de Transpo ’72-beurs, ging het bij de 512E niet om het breken van snelheidsrecords. Het vertegenwoordigde een visie voor efficiënt, compact en elektrisch vervoer.
Klein in elke dimensie
Hoe klein was de 512E eigenlijk? De afmetingen waren opmerkelijk, vooral gezien het feit dat hij ouder was dan de moderne Smart ForTwo. Met een lengte van slechts 86,3 centimeter en een breedte van 56 centimeter was hij een halve voet korter en 7 centimeter smaller dan de Smart-auto.
Uniek ontwerp voor gemakkelijke toegang
Toegang krijgen tot het interieur van de 512E was een ervaring op zich. Het had een ongebruikelijk ontwerp met een combinatie van een opklapbare kap die doet denken aan een helmvizier en aan de zijkant scharnierende voordeuren die de stijl van badkuipen met beperkte mobiliteit opriepen. De kleine wielen van de auto, uitgerust met dikke banden, gaven hem een duidelijk retrogevoel.
Langzaam en stabiel
De prestaties van de 512E waren niet bepaald opwindend. Hij zou in 12 seconden een topsnelheid van slechts 50 km/u kunnen bereiken – een snelheid die, verrassend genoeg, vergelijkbaar is met de moderne Citroen Ami, een andere op de stad gerichte EV met een vergelijkbare snelheidslimiet. Terwijl de Ami een bereik van 76 kilometer heeft, haalt de 512E de voorsprong met 18 kilometer, hoewel het opladen aanzienlijk langer duurt: zeven uur vergeleken met de vier van de Ami.
Oude technologie, nieuwe ideeën
Het verschil in oplaadtijden benadrukt een belangrijk onderscheid: de batterijen. De Ami maakt gebruik van moderne lithium-iontechnologie, terwijl de 512E vertrouwt op oudere loodzuurpakketten van Delco-Remy. Ondanks de verouderde batterijtechnologie woog de 512E met glasvezelbehuizing een verrassend lichte 1.250 pond, net iets zwaarder dan de Ami van 1.065 pond.
De erfenis van een prototype
De 512E heeft in de jaren zeventig en tachtig nooit de Chevrolet-dealers bereikt. Het was echter geen teken dat GM het concept van kleine elektrische auto’s had verlaten. De daaropvolgende onthulling van het Impact EV-concept en de latere productie ervan als de EV1 bewezen dat GM de technologie van elektrische voertuigen bleef verkennen.
Vooruitkijken
Een halve eeuw later keert GM terug naar het spel van elektrische voertuigen met de komende Bolt uit 2027. De 512E herinnert aan de vroege experimenten en innovaties van GM op het gebied van elektrische voertuigen. Je kunt je gemakkelijk voorstellen hoeveel aantrekkelijker de nieuwe Bolt zou kunnen zijn met een vleugje flair uit de jaren 70, misschien zelfs een knipoog naar de unieke opklapbare kap van de 512E.
Bij de 512E ging het niet om hoge prestaties, maar om het demonstreren van het potentieel van klein, efficiënt elektrisch vervoer – een visie die zelfs vandaag de dag weerklank vindt
